onlar şimdi uyuyorlar. kolları yataktan sarkıyor. gözkapakları bazen titriyor. arka odalarda şuursuzlar. saçları uyuyor, dişleri uyuyor. kötü rüyalar görüp aniden sıçrıyor yattıkları yerlerden tırnaklar. bazen çarşafa dolanıyorlar. sesler kesik. soluklar derin. hepsi uyuyor. yer çekimine yenik sırtları, koyun sayan burunlarıyla bilinçiszler, varlar ama yoklar. çarşafla yorgan arasındaki sonsuz boşlukta yüzüyorlar.
sağlarından sollarına dönüyor bazıları. bense uyku dünyasından nasibimi aldım. masalımı dinledim, elmamı yedim. şimdiyse izliyorum, çatıları kırmızı, sarı sıcak ışıkları pencerelerinden sokağa yayılan evlerin odalarını, uyuduklarını. benim zamanım gelip de peri beni yeniden elmaların yanına götürene dek burda, nöbette ve onların başında arka odalarda, çatılarda, elektrik direklerinin tepelerinde, pencere pervazlarında, bahçe kapısında, nehrin kenarında -ve hatta istersem üzerinde- dolaşıyor, şehirde cambazlık yapıyor olacağım. zamanım gelip de gözkapaklarım esneyene dek.
Kayıtlar
