ev meselesi

ev canlı bir varlık mıdır?

sizinle nefes alıp veren, ruh hali değiştiren birşey mi?

evlere ve "şeyler"e olan inancım depremde yıkılan evimizle tarihe karışmıştı - bir süreliğine.
şimdi hala "şeyler"e pek değer vermiyorum, evet, evim yine tıkabasa onlarla dolu, ama bu bir alışkanlık meselesi, hatta bazen biriktirmenin alışkanlıktan çok hastalık olduğunu da kendime kanıtlıyorum. sonuç itibariyle, "şeyler"i toplasam da, biriktirsem de, rahatsız olduğum anda çöpe ya da onda iyi duracağını bildiğim birinin evine yollanabiliyorlar.
ama evlere karşı yıkılan inancım bu geçen senelerde yeniden dirildi.

evimin benimle yaşadığına inanıyorum, tıpkı benim onunla yaşadığıma inandığım gibi. beraber yaşayıp gidiyoruz, işte. ve ben gün geçtikçe daha çok içinde kalmak istiyorum onun. bazen - daha önce de söz ettim- bunun bir sorun olduğunu düşünsem de, evde zaman geçirmeyi seviyorum. sanırım o da beni seviyor.